پزشکی و سلامت

هزینه جراحی بواسیر با لیزر

قبل از اینکه بگوییم هزینه این درمان چقدر است؟ بهتر است یک تعریف ساده از این بیماری ارائه دهیم، بواسیر به گشاد شدن سیاهرگ در اثر اعمال فشار بیشتر از اندازه به آن گفته میشود. در اثر این بیماری سیاهرگ ها در داخل کانال مقعد و یا خارج از آن متورم میشوند. لیزر از روشهای نوین درمان این بیماری است که چند دهه ای از ورود آن به ایران می گذرد.

در واقع پزشک با استفاده از لیزر بافتی که متورم شده است را برش داده و از مقعد خارج می کند. این درمان بدون درد، بدون ایجاد خونریزی است و نه تنها سرپایی انجام شده بلکه بیمار خیلی سریع به نتیجه دلخواه و قطعی خود می رسد.

شاید در نگاه اول با خود تصور کنید. این همه مزیت هزینه های سنگینی را به شما تحمیل می کند. اما این تصور کاملاً غلط است. فاکتورهای مختلفی در تعیین هزینه جراحی بواسیر با لیزر اثر گذار هستند. از جمله :

• نوع بواسیر
• میزان پیشرفت بیماری
• شهری که جراحی در آن انجام میشود.
• دستمزد جراح
• نوع لیزر

بنابراین برای اینکه بگوییم دقیقا هزینه جراحی لیزری برای هر فرد چه مقدار است، باید اول بیمار تحت معاینه قرار بگیرید. این معاینه اولیه در کلینیک ما به صورت رایگان انجام میشود.

آیا بیمه ها هزینه لیزر بواسیر را تقبل می کنند؟
خیر، بیمه ها هزینه عمل هموروئید با لیزر را به دلیل سرپایی بودن بر عهده نمی گیرند. اما برخی از بیمه های تکمیلی این هزینه را تقبل می کنند. نگران نباشید! با وجود اینکه بیمه هزینه ای به شما پرداخت نمی کند اما باز هم با درمان لیزری در زمان و هزینه خود صرفه جویی کرده اید. اما چرا؟

اولاً! در نظر داشته باشید که اگر لیزر را در کلینیک ما انجام دهید، نیازی به صرف زمان برای دریافت نوبت را ندارید و در همان روز ویزیت میشوید و حتی اگر از شهری دیگر مراجعه کرده باشید، می توانید در همان روز تحت درمان نیز قرار گیرید.

لیزر به کمتر از یک ساعت زمان نیاز دارد و پس از انجام آن نیز بیمار مرخص شده و می تواند به محل کار بازگردد، بنابراین هزینه های مربوط به بستری در بیمارستان، طی کردن دوره نقاهت در منزل، کشیدن بخیه و تعویض پانسمان نیز حذف میشود.

دیگر علت به صرفه بودن این درمان، قطعی بودن آن است. سایر درمان ها شاید در ظاهر به صرف هزینه کمتری نیاز داشته باشند، اما اگر بیماری عود کند، می بایست تمام این هزینه را مجدداً پرداخت کنید و این یعنی چند برابر شدن هزینه ها. در صورتی که بیماری را با روش لیزر رفع کنید. با یکبار درمان برای همیشه از شر این عارضه خلاص می شوید.

هزینه عمل بواسیر
هزینه عمل بواسیر
عمل بواسیر (هموروئیدکتومی) به عمل جراحی برداشت این زائده گفته میشود. هزینه عمل هموروئید در بیمارستان به نسبت بیشتر از لیزر است. زیرا عمل جراحی و دردسرهای مربوط به آن هزینه های بیشتری را می طلبد.

جراحی درد بیشتر و خونریزی شدیدی را به بیمار تحمیل میکند، که به واسطه آن بیمار مجبور به مصرف مورفین ها قوی و تزریق خون می شود. این یعنی سلامت بیمار به خطر می افتد.

از طرفی دیگر عمل جراحی به یک سری پیش نیاز مثل آزمایشات های مختلف، تست حساسیت بیهوشی و … را می طلبد. بیمار می بایست حداقل یک روز قبل و تا دو روز بعد از جراحی در بیمارستان بستری و تحت کنترل باشد. همچنین بعد از عمل به استراحت دو هفته در منزل نیاز دارد. به علاوه اگر عوارض جراحی مثل عفونت یا بی اختیاری ایجاد شود. تا مدتی باید بابت رفع آنها به دردسر بیفتد. همه این موارد یعنی صرف زمان و هزینه ای بیشتر. تعیین دقیق هزینه عمل بواسیر نیز غیر ممکن است، زیرا بسته به عوامل مختلفی تعیین میشود.

نتیجه گیری
انتخاب روش درمان کاملاً وابسته به نظر بیمار نیست. اما معمولاً پزشک بیمار را با روشهای درمانی و مزیت و معایب هر یک آشنا کرده و با توجه به بودجه و وضعیت بیماری بهترین روش مناسب بیماران انتخاب میشود. اگر بیماری وارد مراحل پیشرفته شده (بواسیر درجه 3 و 4) انجام روشهای تهاجمی تر نظیر جراحی و لیزر الزامی است. اما ما به شما توصیه می کنیم، هنگام انتخاب روش درمان فاکتور های زیر را مد نظر قرار دهید.

نتیجه درمان : برای این منظور بعد از مطالعه مطالب مختلف، حتما با پزشک و بیمارانی که تجربه چنین عملی را داشته اند، مشورت کنید.
هزینه جراحی بواسیر با لیزر یا جراحی سنتی : مسلماً و با توجه به وضعیت فعلی اقتصاد کشور یکی از مهمترین مسائل بودجه درمان است. پس سعی کنید با انتخاب صحیح کمترین هزینه را پرداخت کنید.
عوارض : توجه به عوارض پس از درمان، از مهمترین فاکتورها در انتخاب محسوب میشود. چون مسلماً نمی خواهید با رها شدن از یک بیماری، درگیر عارضه ای احتمالاً شدیدتر از قبلی شوید. مهمترین عارضه ای که در اثر بی دقت در درمان هموروئید ایجاد میشود، بی اختیاری در کنترل گاز روده و مدفوع و عفونت است.
مدت زمان بهبودی : هر مقدار دوره نقاهت شما بیشتر طول بکشد، نه تنها زمان بلکه هزینه بیشتری را صرف خواهید کرد. پس درمانی را انتخاب کنید که سریع شما را به نتیجه قطعی برساند.

https://drabedian.com/hemorrhoids/laser-cost/

سرطان مثانه یکی از انواع شایع سرطان های دستگاه های ادراری است که در مردان بیشتر از زنان و در سفید پوستان بیشتر از سیاه پوستان بروز می کند. این سرطان از انواع سرطان های پوششی است که توده هایی به شکل گل کلم ایجاد می کند و در صورت عدم درمان به موقع می تواند به خارج از مثانه نیز راه پیدا کند.این بیماری یکی از انواع سرطان های کشنده می باشد که سن تشخیص آن در حدود 65 سالگی است. با ما همراه شوید تا از علائم سرطان مثانه و روش درمان سرطان مثانه آگاهی یابید.

سرطان مثانه چیست ؟
انواع سرطان مثانهمثانه عضو مهمی در بدن است که پشت استخوان شرمگاهی لگن قرار دارد و وظیفه ی نگهداری ادرار قبل از خروج از بدن را بر عهده دارد، این عضو مانند هر عضو دیگری از بدن می تواند دچار سرطان شود، این بیماری زمانی در مثانه ایجاد می شود که کنترل تولید سلول پوشش داخلی در آن با اختلال مواجه گردد،افزایش تعداد این سلول ها منجر به بروز تومور در مثانه می گردد.این سرطان ممکن است در هر سنی ایجاد شود اما بیشتر مردان و افراد بالای 65 سال در معرض این بیماری قرار می گیرند، این بیماری معمولاً در مراحل اولیه تشخیص داده می شود و قابل درمان است، اما پس از درمان نیز امکان عود مجدد آن وجود دارد، از همین روی لازم است در صورت ابتلا به آن راهکار های پیشگیری از عود مجدد را رعایت نمایید.
مهمترین عامل ذکر شده برای سرطان مثانه سیگار کشیدن است.

علائم سرطان مثانه
مهمترین علائم سرطان مثانه به این شرح است:
خون در ادرار (هماچوری) : اولین و مهمترین علائم سرطان مثانه میباشد،خون موجود در ادرار باید مکرراً تکرار شود و وجود یک بار خون را نمی توان دلیلی بر ابتلا به سرطان دانست. خون موجود در ادرار می تواند موجب تغییر رنگ آن شود گاهی میزان این خون آنقدر اندک است که با چشم نمیتوان آن را مشاهده کرد و نیاز به انجام آزمایش می باشد.
تغییر در تعداد عمل دفع ادرار
احساس درد و سوزش در هنگام دفع
احساس دفع ادرار با وجود خالی بودن مثانه
کاهش شدید تعداد دفعات دفع ادرار
نیاز فوری به عمل دفع ادرار
کم خونی
درد در قسمت پایین تنه
کاهش وزن ( در مراحل پیشرفته سرطان مثانه ایجاد می شود.)
ورم پاها
درد استخوان ها
احساس خستگی مفرط
تمامی علائم سرطان مثانه نیاز به بررسی های بیشتر و انجام آزمایش دارد. با وجود این نشانه ها در بدن نمی توان گفت فرد به سرطان مثانه مبتلا شده است زیرا بیماری های دیگر دستگاه گوارش مثل عفونت ادراری و یا مثانه نیز چنین علایمی را به همراه دارد.

کدام افراد بیشتر در معرض خطرند؟
تشخیص سرطان مثانهبرخی از افراد بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.مهمترین عامل ذکر شده برای سرطان مثانه سیگار کشیدن است. برخی از عوامل خطر ابتلا به این بیماری به این شرح است:
وراثت :وجود سابقه ی خانوادگی در ابتلا به سرطان احتمال ایجاد آن را چند برابر می کند، اگر نزدیکان فرد مثل والدین و فرزندان به این سرطان مبتلا شده اند امکان ایجاد آن در فرد افزایش می یابد.این سرطان بیشتر در مردان سفید پوست روی میدهد.
التهاب مزمن مثانه : بیماری های مثانه از جمله التهاب و یا عفونت آن، شانس ابتلا به این سرطان را به شدت افزایش خواهد داد.
استعمال دخانیات : سیگار کشیدن موجب ورود حجم گسترده ای از مواد شیمیایی خطرناک به مثانه می گردد، تجمع این مواد در بدن احتمال ابتلا به سرطان مثانه را افزایش خواهد داد.
قرارگیری در معرض مواد خطرناک : قرار گرفتن در معرض مواد خطرناک موجب ورود این مواد شیمیایی به بدن می گردد و صدمات جبران ناپذیری را به همراه دارد. افرادی با شغل های نگ‌ کاری، تعمیر خودرو، آرایشگری و شغل های مشابه که بیشتر در معرض این مواد هستند شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان مثانه دارند.
برخی از داروهای دیابت : استفاده طولانی مدت (بیشتر از یکسال) از داروی دیابت به نام پیگلیتازون (اکتوز) و سایر داروهایی که حاوی این ماده می باشد ریسک ابتلا به بیماری های مثانه را به شدت افزایش خواهد داد.
شیمی درمانی و پرتو درمانی : پرتو درمانی در ناحیه ی لگن و شیمی درمانی و مصرف داروهای سیکلوفسفامید ریسک ابتلا به بیماری های مثانه را به شدت افزایش می دهد.
نقص مادرزادی مثانه : نقص قابل مشاهده یا غیر قابل مشاهده که موجب اتصال مثانه به سایر ارگان های بدن می گردد.این امر موجب ابتلای مثانه به عفونت شده و ریسک ایجاد سرطان را افزایش داده و سبب اختلالات سلولی خواهد شد.
التهاب مزمن مثانه :عفونتهای مکرر مثانه، سنگ مثانه و دیگر مشکلات دستگاه ادراری که مثانه را تحریک می کند شانس ابتلا به این بیماری را در فرد افزایش خواهد داد.
پیشگیری از سرطان مثانه
امکان پیشگیری از این سرطان وجود ندارد تنها می توان با انجام برخی از راهکار ها امکان ابتلای به آن را تا حد زیادی کاهش داد.
ترک سیگار : این عامل امکان ابتلا به سرطان مثانه را به شدت افزایش خواهد داد.
نوشیدن مایعات : نوشیدن زیاد مایعات موجب دفع مواد خطرناک از مثانه می گردد و مایعات سالم را جایگزین آنها خواهد نمود.
مصرف میوه ها و سبزیجات : مصرف این مواد یکی از عوامل جلوگیری از ابتلا به سرطان شناخته می شود از همین روی لازم است مصرف آن را در وعده های غذایی خود بگنجانید.
پرهیز از قرارگیری در معرض مواد شیمیایی خطرناک همانند آرسنیک
درمان سرطان مثانه
درمان سرطان مثانهانتخاب روش درمان سرطان مثانه وابستگی مستیقمی به میزان درگیری و رشد سلول های سرطانی دارد، بیمارانی که با علائم سرطان مثانه مراجعه می کنند در دو حالت کلی قرار دارند:
افرادی که سلول های سرطانی تنها به پوشش مثانه آنها حمله کرده است: در حدود 70% درصد از موارد، سرطان مثانه در این حالت است و درمان سرطان مثانه پیشنهادی برای این بیماران برداشتن تومور از طریق سیستوسکوپ (لوله بلند دارای چراغ و دوربین ) و تراشیدن مثانه می باشد. در نتیجه بافت های سرطانی از طریق این عمل برداشته می شوند، حدود 20 الی 30 درصد این افراد در آینده دچار نوع تهاجمی این سرطان می شوند.
افرادی که سلول های سرطانی علاوه بر پوشش داخلی، عضلات مثانه را نیز درگیر نموده :درمان سرطان مثانه برای این افراد شامل برداشت کامل مثانه (سیستکتومی ) و بافت های اطراف آن است.
تکمیل کردن درمان سرطان مثانه
در حدود 50% بیماران مبتلا به این سرطان پس از برداشت تومور، سرطان مجدداً رشد نموده است از همین روی درمان تکمیلی برای این بیماران پیشنهاد می شود، درمان سرطان مثانه بستگی به خطر عود بیماری دارد:

احتمال عود کم : برای این افراد حین اولین عمل جراحی از درمان شیمی درمانی استفاده می شود،این کار باعث می شود تا درمان تنها بر روی سلول های سرطانی انجام گیرد، دارو سلول های سرطانی را تخریب و مانع از پدیدار شدن مجدد آنها می گردد.
احتمال عود متوسط : برای این افراد شیمی درمانی به مدت 6 هفته و یا ایمنی با BCG تجویز می شود،
احتمال بازگشت بالا :2 تا 6 هفته ایمنی درمانی داخل مثانه با BCG تجویز می شود، اگر این روش جوابگو نبود باید کل مثانه از طریق جراحی برداشته شود.
شیمی درمانی
شیمی درمانی روشی است که با استفاده از دارو مانع رشد و کاهش سرعت رشد سلول های سرطانی می شود، رایج ترین دارو برای درمان این سرطان میتومایسین می باشد. این روش درمان سرطان مثانه به دو شکل انجام می گیرد :

داروی میتومایسین بعد از جراحی وارد مثانه شده و بعد از 20 الی 30 دقیقه به وسیله سوند تخلیه می شود.
دارو میتومایسین هفته ای یکبار در طول مدت 6 هفته ، مثانه را با این دارو پر می کنند و پس از طی 1 الی 2 ساعت بیمار از طریق ادرار آن را خارج می نماید. در برخی از بیماران این روش درمانی تا یکسال و ماهی یکبار تکرار می شود.
از عوارض این روش می توانیم به ایجاد کهیر در کف دست ها و پاها و ناحیه ی تناسلی اشاره کنیم که در این صورت نیاز به قطع دارو و استفاده از سایر روش ها می باشد.

BCG ایمنی درمانی ( داخل مثانه ای )
BCG باکتری زنده مربوط به سل گاوی است که به شکل محلول می باشد، این روش درمانی به مدت 6 هفته و هفته ای یکبار انجام میگیرد، این محلول را با استفاده از سوند وارد مثانه می کنند و بعد از طی 2 ساعت بیمار از طریق ادرار کردن، آن را خارج می نماید. اولین جلسه ی این درمان بعد از 2 الی 3 هفته انجام می شود، در این حین از داروهای کمکی نیز استفاده می شود.

عملکرد این دارو به این گونه است که با تحریک سیستم ایمنی بدن، باعث مقابله با سلول های سرطانی می شود.استفاده از این روش معممولاً مانع از رشد و ایجاد تاخیر در رشد سلول های سرطانی شده و موجب کاهش احتمال برداشت کامل مثانه و افزایش شانس زندگی است.

برخی از افراد 2 تا 4 ساعت بعد از استفاده از این روش درمانی، دچار نیاز فوری بیمار به ادرار کردن، درد حین ادرار ، تب ، خون در ادرار و بدن درد می شوند، اگر این علائم تا 48 ساعت از بین نروند نیاز به مراجعه نزد پزشک می باشد.

میزان بقا پس از سرطان مثانه
بعد از انجام تمامی روش های درمانی همچنان نیاز به مراجعه منظم به پزشک و چک آپ می باشد زیرا که ممکن است این سرطان مجدداً رشد نماید و سیستم ادراری مثل کلیه ها ، حالب ، مثانه و مجاری ادراری را درگیر نماید. از هر 10 نفری که این بیماری در آنها تشخیص داده می شود 7 نفر از آنها حداقل به اندازه 5 سال شانس زندگی خواهند داشت. اما بطور کلی می توان گفت شانس بقا و درمان سرطان مثانه به عواملی همچون سن، وضعیت سلامت عمومی، میزان موفقیت درمان، زمان تشخیص بیماری، علائم سرطان مثانه و ..بستگی دارد.

ادامه مطلب سرطان مثانه در اینجا

افتادگی مثانه یکی از مشکلاتی است که بسیاری از خانم ها به خصوص پس از طی دوران بارداری و زایمان دچار آن می شوند، البته احتمال افتادگی مثانه در مردان نیز وجود دارد زیرا عامل این مشکل مجموعه ای از علت های ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی را شامل می شود، اما این اختلال در زنان بسیار شایعتر از مردان است. در ادامه به معرفی علت هایی که منجر به این مشکل می شوند و راهکار های درمان این عارضه می پردازیم :

افتادگی مثانه به چه معناست؟

افتادگی مثانه (فتق مثانه) یا سیستوسل به جا به جایی یا تغییر مکان مثانه از جای اصلی خود است که این امر در اثر تضعیف عضلات حمایت کننده مثانه روی میدهد. مثانه در قسمت لگن قرار دارد و عضوی توخالی است که وظیفه نگهداری از ادرار را برعهده دارد. مثانه در حالت عادی همزمان با تکمیل ظرفیت فشاری را وارد می کند که باعث می شود، فرد احساس نیاز به تخلیه داشته باشد. (در زنان دیواره جلویی واژن از مثانه حمایت می کند.) در اثر عوامل مختلفی مانند افزایش سن، زایمان و … عضلات نگهدارنده مثانه ضعیف شده و ممکن است مثانه دچار افتادگی شود و یا حتی به سمت پایین نزول کند. (در زنان در اثر نزول مثانه به داخل واژن افتاده و یا به آن فشار وارد می کند.)افتادگی مثانه در زنان می تواند 4 درجه مختلف داشته باشد که عبارتند از :

درجه 1 : تنها قسمت کوچکی از مثانه وارد واژن شده است.

درجه 2 : مثانه به اندازه ای نزول کرده که وارد دهانه واژن شده است.

درجه 3 : مثانه از دهانه واژن خارج می شود.

درجه 4 : مثانه کاملاً از واژن خارج می‌شود. (این وضعیت اغلب با افتادگی سایر اعضای داخلی لگن مانند افتادگی رحم، رکتوسل (بیرون‌زدگی قسمتی از رکتوم به درون واژن) و انتروسل (نوعی فتق حاوی روده) همراه می شود.)

یکی از علت افتادگی مثانه یبوست مداوم است، برای این منظور باید مصرف خوراکی های فیبر دار را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

چه عواملی باعث افتادگی یا فتق مثانه می شوند؟

افتادگی مثانه

عوامل مختلفی که باعث افزایش فشار و تضعیف این عضلات گردد با افتادگی مثانه در ارتباط است. مهمترین علت های افتادگی مثانه عبارت است از :

زایمان طبیعی : زایمان به خصوص زایمان های متعدد می تواند فشار قابل توجهی را به عضلات بدن و ناحیه لگن وارد می نماید، که موجب افتادگی مثانه می شود.

یائسگی : هورمون استروژن که تا قبل از یائسگی در بدن زنان ترشح می شود، وظیفه حفظ قدرت و سلامت عضلات ناحیه واژن را برعهده دارد. استروژن پس از یائسگی به میزان بسیار اندکی ترشح می شود و همین امر تضعیف عضلات را در پی دارد.

وارد آمدن فشار زیاد به مثانه : از جمله عواملی که موجب آسیب به این عضلات می شود، می توانیم به بلند کردن اجسام سنگین، زور زدن به هنگام دفع، ابتلا به بیماری هایی که با سرفه طولانی مدت (ابتلا به بیماری هایی نظیر آسم) همراه است و یبوست مزمن اشاره کنیم.

ژنتیک : برخی از زنان به صورت ژنتیکی دچار شل بودن عضلات کف لگن هستند که این امر در طول زمان به افتادگی مثانه می انجامد.

سبک زندگی : در برخی موارد سبک زندگی غلط و انجام ندادن فعالیت های بدنی و ورزش به شل شدن عضلات می انجامد اما سن فرد نیز در این امر تاثیرگذار است.

عمل هیسترکتومی : این جراحی که همان خارج نمودن رحم است می تواند به از بین رفتن دیواره نگهدارنده مثانه بیانجامد و موجب افتادگی آن شود.

علائم افتادگی مثانه

مهمترین علائم افتادگی مثانه عبارتند از :

درد در ناحیه‌ لگن یا کمر

بیرون زدن بافت از واژن (این بافت معمولاً دردناک بوده و ممکن است خونریزی کند.)

احساس وجود بافتی توپ مانند در واژن

اختلال در ادرار کردن؛

شب ادراری زیاد

دفع ادرار ناقص (ممکن است حس کنید ادرار به طور کامل تخلیه نشده است.)

بی‌ اختیاری استرسی (نشت ادرار در هنگام عطسه، سرفه یا فشار بر مثانه)

ابتلا به عفونت مثانه

مقاربت دردناک (دیسپارونیا)

این علائم در تمامی زنان یکسان نیست و افراد با توجه به درجه افتادگی مثانه علائم مختلفی را تجربه می کنند،در برخی موارد زنان مبتلا به افتادگی مثانه از نوع درجه 1 هیچ یک از این علائم را ندارند. ولی لازم است در صورت مشاهده هر یک از این نشانه های بیماری سریعاً برای درمان اقدام کنید، زیرا افتادگی مثانه اغلب با سایر افتادگی ها همراه می شود و می تواند مشکلات متعددی را برای فرد ایجاد نماید.

عوارض افتادگی مثانه

مشکلات ادراری

ناراحتی و درد

بی‌اختیاری ادرار استرسی یعنی بی اختیاری می تواند در اثر عطسه یا سرفه رخ دهد.

چگونگی تشخیص فتق مثانه

تشخیص فتق مثانه

اولین مرحله برای تشخیص افتادگی مثانه معاینه لگن و ناحیه تناسلی است که در برخی موارد پزشک می تواند آن را تعیین کند. دیگر راهکار های تشخیص افتادگی رحم به این شرح است:

سیستوگرافی : این روش همراه با استفاده از ماده حاجب (تصویربرداری رنگی VCUG) صورت میگیرد و این تصویربرداری با استفاده از اشعه x و همزمان با دفع ادرار صورت می پذیرد. این تصویر به پزشک در تشخیص شکل مثانه و تغییرات آن و بررسی مشکلات ادرار کمک می کند.

یورودینامیک تصویری : این روش تشخیصی که معروف به تست نوار مثانه است، می تواند نسبت فشار و حجم مثانه را بررسی نماید. این روش معمولاً زمانی انجام می شود که افتادگی مثانه تشخیص داده شده و پزشک نیاز به بررسی بیشتر برای تعیین بهترین روش درمانی دارد.

سیستوسکوپی : منظور از این روش مشاهده داخل مثانه با اسکوپ است، این روش سرپایی است و معمولاً تصاویر داخل مثانه بر روی مانیتور نشان داده می شود و بیمار نیز می تواند این تصاویر را مشاهده کند.

درمان افتادگی مثانه

درمان افتادگی مثانه با توجه به سن، شرایط عمومی، شدت افتادگی مثانه و … روش های درمانی مختلفی را شامل می شود. معمولاً در مراحل اولیه افتادگی مثانه (درجه 1) درمان خاصی توصیه نمیشود تنها بیمار باید از وارد آوردن فشار زیاد به ناحیه لگن مثل جا به جایی اجسام سنگین خودداری نماید. برخی از روش های درمانی که برای سایر درجات افتادگی مثانه توصیه می شوند، عبارتند از :

دارو جایگزینی استروژن

در مواردی که تضعیف عضلات در اثر کمبود این هورمون باشد از درمان جایگزینی استروژن به منظور تقویت عضلات استفاده می شود، این درمان در برخی از موارد مفید است. این دارو همچنین می تواند در موارد خفیف افتادگی موثر واقع گردد و به بهبود علائم بیماری مانند بی اختیاری ادرار، سوزش ادراری یا تضعیف عضلات واژن از طریق افزایش گردش خون در عضلات کمک نماید.

هورمون استروژن را می توان در قالب داروهای مصرفی مانند قرص یا داروهای موضعی مانند کرم و چسب تهیه نمایید. ولی نوع موضعی این دارو علاوه بر کم خطر بودن، تاثیرات بیشتری نیز دارد. مصرف این دارو در ناحیه واژن و پیشاب را می تواند تاثیرات بسزایی در درمان داشته باشد.

منبع

متاسفانه بیماری های منتقله از راه جنسی روز به روز افراد بیشتری را درگیر می کنند و به طور چشمگیری آمار مبتلایان زن و مرد از قبیل جوانان، نوجوانان و بزرگسالان در حال افزایش هستند. به گونه ای که طبق آمار سالانه بالغ بر 20 میلیون نفر به آمار این بیماری ها اضافه می شود. امروزه شایع ترین بیماری جنسی در جهان ابتلا به ویروس پاپیلوما انسانی یا اچ پی وی hpv می باشد که منجر به ایجاد زگیل تناسلی در زنان و مردان می شود.

سن افراد ارتباطی برای ابتلا به زگیل ندارد. اگر دختران و پسران پیش از داشتن رابطه جنسی واکسینه نشوند و حین رابطه از عوامل محافظ مانند کاندوم استفاده نکنند، می توانند در معرض ابتلا به این ویروس قرار بگیرند.

همچنین طبق سندات، آمار دختران مبتلا به ویروس اچ پی وی از پسران بیشتر است. زیرا امکان رشد زگیل داخل دستگاه تناسلی (واژن) هم وجود دارد که بسیاری ممکن است متوجه آن نباشند.

بهترین روش برای از بین بردن و درمان، لیزر زگیل تناسلی می باشد که این تگ های گوشتی را از ریشه سوزانده و احتمال عود و انتقال به شریک جنسی را به صفر می رساند.

زگیل تناسلی چیست؟

زگیل تناسلی تگ های گوشتی کوچکی هستند که در ناحیه تناسلی واژن، مقعد، آلت تناسلی و دهان بر اثر ابتلا فرد به ویروس اچ پی وی می توانند رشد کنند. این بیماری به انگلیسی genital warts می شود. این تگ های گوشتی معمولا به رنگ پوست، قهوه ای یا صورتی هستند که تکی رشد کرده و در صورت عدم درمان به صورت انبوه و خوشه ای می شوند.

ویروس اچ پی وی چیست؟

ویروس پاپیلوما انسانی با نام اختصاری ویروس اچ پی وی HPV شایع ترین ویروس جنسی است. این ویروس سویه های مختلفی دارد که فقط 4 نوع آن منجر به زگیل در نواحی تناسلی می شوند. دو نوع کم خطر آن HPV 6, HPV 11 و دو نوع پر خطر آن HPV 11 , HPV 16 هستند. در صورتی که فرد به این ویروس مبتلا شده و درمان نشده بماند، سلامتی او در خطر قرار می گیرد.

ادامه مطلب در اینجا

شقاق نوعی زخم مقعدی است که یکی از بیماری‌های دردناک در ناحیه نشیمنگاهی به شمار می‌رود. معمولا همراه با اسپاسم (گرفتگی ناگهانی مقعد)، سوزش و زخمی‌سطحی یا عمیق همراه است که از شایع ترین علائم آن هستند. این بیماری مختص به سن یا جنسیت خاصی نیست و افراد در تمام سنین می‌توانند به آن دچار شوند.

دلایل متعددی می‌توانند باعث ایجاد شقاق یا همان زخم مقعدی شوند. اما با وجود روش‌های قطعی و سریع درمانی مانند لیزر شقاق مقعدی دیگر جایی برای نگرانی افرادی که به آن مبتلا می‌شوند، نیست.

زخم یا شقاق مقعدی چیست؟

شقاق مقعدی یا فیشر آنال یک بریدگی یا پارگی کوچک در مقعد است که گاهی ممکن است اندازه آن تا یک سانتی متر و نیم بشود. شقاق یک بیماری شایع در دریچه مقعد و رکتوم است. بیماری شقاق دلیل 6 تا 15 درصد از مراجعه بیماران به جراح کولون و راست روده (کولورکتال) است. این زخم کوچک معمولاً در حین دفع مدفوع باعث درد می‌شود که اغلب شدید است.

همچنین عارضه شقاق مقعدی شایع ترین علت خونریزی مقعدی در دوران نوزادی است.

زخم مقعدی یا در دریچه بیرونی آنال (بین اسفنکتر‌های خارجی) ظاهر می‌شود یا در چین‌های داخلی کانال رکتوم که آنودرم نامیده می‌شوند.

نشانه‌ها و علائم شقاق چیست؟

افراد مبتلا به شکاف مقعد تقریباً همیشه درد در ناحیه نشیمنگاه و رکتوم را تجربه می‌کنند که با حرکات روده تشدید می‌شود.

اما دردی که پس از دفع مدفوع حس می‌شود، ممکن است کوتاه یا طولانی مدت باشد. با این حال درد افراد معمولاً زمان حرکات روده فروکش می‌کند.

این درد می‌تواند آنقدر شدید باشد که بیماران تمایلی به اجابت مزاج نداشته باشند و آن را به تعویق بیندازند. در نتیجه دچار یبوست و حتی سفتی مدفوع می‌شوند. در نتیجه مدفوع به سختی از داخل کانال رکتوم به بیرون حرکت می‌کند که منجر به شقاق می‌شود.

تکرر ادرار یا عدم توانایی در ادرار کردن یکی از علائم شایع بیماری شقاق است.

خونریزی به مقدار کم به صورت قطره ای، خارش آنی و خروج ترشحات بد بو ممکن است به دلیل چرک کردن شکاف ایجاد شود.

همانطور که قبلاً هم ذکر شد، شقاق مقعدی معمولاً در نوزادان منجر به خونریزی می‌شود.

ادامه مطلب در اینجا

بیماری شقاق یا همان فیشر، بیماری بسیار دردناک ناحیه مقعد است. شقاق موجب بروز زخمی عمیق در دیواره مقعدی می‌گردد. این زخم با گذر زمان عمیق تر شده و تا عضله اسفنکتر مقعدی نیز امتداد می‌یابد. ناحیه مقعد در اثر این زخم ملتهب و متورم می شود و درد بسیار زیادی را به خصوص به هنگام دفع به بیمار تحمیل می‌کند به گونه ای که بیمار در اغلب موارد اجازه معاینه به پزشک را نیز نمی‌دهد. از دیگر علائم این بیماری خارش، سوزش و خونریزی است.

درمان این بیماری بسته به شدت زخم و علت پدید آورنده آن متفاوت است. اگر زخم شقاق در مراحل ابتدایی و در حالت حاد باشد، اغلب با درمان‌های خانگی بهبودی حاصل می‌شود اما اگر به حالت مزمن در آمده، تنها راهکار قطعی درمان آن، عمل جراحی است که البته می‌توان از طریق جراحی سرپایی با لیزر مشکلات مربوط به عمل سنتی را نیز از بین برد.

همچنین روش‌های مختلفی برای جراحی شقاق وجود دارد که بسته به نوع شقاق و میزان پیشرفت بیماری، پزشک یکی از آنها را به شما پیشنهاد می‌دهد. این روش‌ها شامل جراحی با لیزر، فیشرکتومی، اسفنکتروتومی و در برخی موارد فلپ پیشرفته می‌باشد که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم:

درمان شقاق با لیزر یک روش سرپایی و بدون بیهوشی است که تا کنون نتایج رضایت بخشی داشته و درصد بالایی از بیماران مبتلا به این نوع عارضه‌ها، لیزر را برای درمان انتخاب می‌کنند. لیزر در مقایسه با جراحی روش آسان‌تری می‌باشد که علاوه بر صرفه جویی در وقت و هزینه، بیمار درد و خونریزی را هم احساس نمی‌کند.

از روش لیزر هم برای درمان شقاق مزمن و هم حاد استفاده می‌شود و احتمال بازگشت دوباره بیماری در آن بسیار کمتر است.

یکی از روش های موثر در درمان شقاق است که همراه با خطرات و عوارضی برای بیمار می باشد. در این روش با ایجاد شکاف عمیقی روی عضلات اسفنکتر اطراف مقعد، باعث کاهش فشار و برطرف شدن انقباض این عضلات شده و به بهبود زخم شقاق کمک می کند. اسفنکتروتومی در دو نوع باز و بسته انجام می‌شود و بیمار کاهش درد قابل توجهی را بعد از این جراحی تجربه می کند.

پوست اطراف مقعد که در نتیجه ایجاد زخم شقاق آسیب دیده است، در این روش با ایجاد برشی حذف شده و سپس ترمیم خواهد شد. برای افزایش اثربخشی فیشرکتومی، همراه با برش عضله اسفنکتر تزریق بوتاکس هم انجام می شود.

این روش تنها در بعضی مواقع پیشنهاد می شود و در واقع نوعی پیوند پوست سالم بخشی از مقعد به پوست آسیب دیده محل شقاق (فیشر) است. استفاده از روش فلپ پیشرفته در مواردی که روش های دیگر مثل اسفنکتروتومی موثر نباشند انجام می شود.

نتیجه جراحی معمولاً موفقیت آمیز بوده و اغلب بیماران دچار عود مجدد نمی‌شوند و در نتیجه از انجام عمل رضایت دارند. اما دسته‌ای دیگر از افرادی به دلایل مختلفی دچار عوارض این عمل و یا حتی عود مجدد بیماری می‌شوند. به همین جهت مراقبت بعد عمل شقاق به بیماران توصیه می‌شود تا بتوانند این خطرات را به حداقل کاهش دهند. برخی از موارد مراقبت بعد عمل شقاق به این شرح است:

بیماران که در دوره نقاهت بعد عمل شقاق قرار دارند. باید به اندازه کافی آب بنوشند. نوشیدن آب کافی به این بیماران کمک می کند، تا بتوانند حرکات روده را تنظیم کرده و با هیدراته نگه داشتن بدن مانع از یبوست شوند. زیرا کم آبی می تواند موجب سفت شدن مدفوع شده و به مقعد آسیب وارد کند. حداقل میزان آب مصرفی در طول روز 8 لیوان تعیین شده است.

بیماران می بایست داروهای خود را مطابق با دستور پزشک مصرف کنند و از حذف خودسرانه دارو بپرهیزند. معمولاً پزشک در این دوره داروهای آنتی بیوتیک را به منظور کاهش احتمال عفونت و داروهای مسکن را برای جلوگیری از درد تجویز می کنند.

https://sites.google.com/view/paytakhtclinic/%D8%B4%D9%82%D8%A7%D9%82-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA/%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%AC%D8%B1%D8%A7%D8%AD%DB%8C-%D8%B4%D9%82%D8%A7%D9%82

با توجه به شرایط سخت جراحی کیست مویی با روش های سنتی، بسیاری از بیماران روش سرپایی لیزر را برای درمان انتخاب می کنند. مهم ترین نگرانی این افراد، هزینه عمل لیزر کیست مویی است که در تصمیم گیری آنها تاثیر زیادی دارد.

در ادامه به بررسی هزینه درمان کیست مویی با لیزر و جراحی، تفاوت آنها و شرایط بیمه در این مورد می پردازیم:

شاید فکر کنید این بیماری در مراحل ابتدایی نیاز به درمان خاصی ندارد، اما وقتی عفونت سینوس پیشرفت کند، به بافت های اطراف سرایت می‌کند و در مواقعی حتی می تواند وارد خون شود. تنها راه درمان این عارضه تخلیه چرک و ضایعات زیر پوست مقعد است که با جراحی و لیزر امکانپذیر است.

در مواقع بسیاری وحشت از تیغ جراحی و هزینه لیزر کیست مویی باعث می شود افراد از مراجعه برای درمان پرهیز کنند.

روش نوین لیزر کیست مویی که تقریبا جایگزین جراحی شده هیچ یک از عوارض جراحی را ندارد و به صورت سرپایی و با بی حسی موضعی انجام می شود.

بنابراین این روش هیچ یک از مراقبت های سخت و عوارض بعد از جراحی سینوس پیلونیدال را ندارد و بیمار درد و خونریزی را احساس نمی کند، پس جای نگرانی نیست.

برای تعیین هزینه جراحی و لیزر، باید حتما به پزشک مراجعه کنید تا معاینه صورت گیرد و اعلام هزینه تا قبل از بررسی وضعیت بیماری امکانپذیر نیست.

اما در ادامه مهم ترین مواردی که در تعیین هزینه عمل لیزر کیست مویی تاثیرگذارند را بررسی خواهیم کرد:

• دستمزد پزشکی که به عنوان دکتر کیست مویی به او مراجعه می کنید

• میزان پیشرفت عفونت بیماری

• شرایط بیمار

• کلینیک یا بیمارستانی که به آن مراجعه می کنید

روش جراحی و لیزر کیست مویی با هم تفاوت هایی دارند اما از لحاظ هزینه روش جراحی و لیزر کیست مویی چندان تفاوتی باهم ندارند.

برای عمل جراحی کیست مویی فرد باید از یک روز قبل از عمل تا یک روز بعد از عمل در بیمارستان بستری شود و علت این امر نیاز بیمار به مراقبت های قبل و بعد از جراحی کیست مویی است.

بعد از اینکه بیمار مرخص شد، حدودا دو هفته نیاز به استراحت و مراقبت های بعد از عمل دارد و قادر به انجام فعالیت های روزانه نیست.

مجموع هزینه جراحی کیست مویی که شامل هزینه بستری در بیمارستان، مراقبت ها و نقاهت بعد عمل و از همه مهم تر احتمال عفونت یا بازگشت بیماری است از هزینه لیزر بیشتر می‌شود.

در روش لیزر علاوه بر اینکه نیازی به گذراندن دوران نقاهت و بستری نیست، درمان قطعی است و احتمال بازگشت بیماری وجود نخواهد داشت.

هزینه جراحی و لیزر کیست مویی

اخیرا ایجاد عوامل ناراحت کننده در ناحیه نشیمنگاهی تبدیل به یکی از معضلات زنان و مردان در سنین مختلف شده است. کیست مویی و جوش مقعدی نیز از همین دسته عارضه های پوستی هستند که ممکن است با همدیگر اشتباه گرفته شوند. طبیعی است که افراد در تمام سنین دارای جوش یا آکنه هایی در اقسا نقاط بدن شوند ولی کیست مویی یک بیماری کاملا متفاوت است.

کیست مویی از این رو ممکن است با جوش در مقعد اشتباه گرفته شود که در مرحله ابتدایی بسیار کوچک بوده و مانند یک برآمدگی در ابتدا شکاف باسن می ماند. در ادامه بیشتر به بررسی این موضوع می پردازیم.

کیست مویی چیست؟

اگر شما هم جزو کسانی هستید که تصمیم دارید بدانید کیست مویی چیست و چگونه تشکیل می شود؛ لازم است بدانید که کیست پیلونیدال یک توده عمیق و دردناک در پوست است که معمولاً در بالای شکاف باسن ایجاد می شود. کیست زمانی شکل می گیرد که موی بدن برگشته و به داخل پوست رشد می کند که در نتیجه باعث تحریک پوست، درد و تجمع چرک می شود.

اگر کیست عفونی شود، آبسه ای ایجاد می شود می تواند بسیار دردناک باشد و انجام کارهای روزمره را بسیار سخت کند.

این بیماری با نام های کیست مویی، سینوس پیلونیدال، سینوس مویی و مو برشتگی بالا کمر شناخته می شود.

جوش مقعدی چیست؟

جوش مقعدی که با نام آبسه آنال یا مقعد هم هم شناخته می شود، از نوع برآمدگی های پوستی است که میتواند سطحی یا عمیق باشد. این عارضه در پی بسته شدن غدد چربی روی پوست اتفاق می افتد. آنها ممکن است به شکل کورک هم در بیایند. نوع سطحی آن معمولا پس از یک الی دو هفته از بین می رود ولی جوش های عمیق می توانند باعث عفونت و درد زیادی شوند.

تفاوت سینوس پیلونیدال با جوش مقعد

به سادگی می توان با توجه به تعریف جداگانه هر بیماری تفاوت آنها با یکدیگر را تشخیص داد اما به طور کلی اگر بخواهیم تفاوت کیست مویی با جوش مقعدی را بررسی کنیم، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

1. کیست مویی فقط در ابتدا شکاف باسن ایجاد میشود در صورتی که جوش مقعدی ممکن است هر جا به وجود بیاید.
2. سینوس پیلونیدال فقط به دلیل برگشت مو اتفاق می افتد در صورتی که جوش می تواند به هر دلیلی ایجاد شود.
3. جوش ها به مرور زمان ممکن است از بین بروند ولی کیست مویی با گذشت زمان بدتر شده و بزرگ می شود.
4. ممکن است جوش ها با دارو و روشهای خانگی درمان شوند. اما کیست مویی اینطور نیست و حتما باید فرد برای درمان آن به یک متخصص مراجعه کند.

علت به وجود آمدن کیست مویی چیست؟

کارشناسان تا به حال علت دقیقی را برای ایجاد شدن این توده اعلام نکردند ولی مواردی وجود دارند که احتمال ابتلا را بالا می برند. این علت های احتمالی عبارتند از:

• تغییر هورمون ها بعد از بلوغ
• رشد مو و اصطکاک ناشی از لباس
• طولانی مدت نشستن
• چاقی مفرط
• عدم رعایت بهداشت
• ژنتیک بدنی
• فوت و فن

به نقل از فوت و فن :

زگیل تناسلی از زائده هایی می باشد که در واژن، مقعد و روی آلت تناسلی مردان ظاهر می شود. این زائده ها به شدت مسری بوده و در تماس سطحی نواحی تناسلی با یکدیگر انتقال می یابند. به همین منظور توصیه می شود که دختران و پسران قبل از داشتن اولین رابطه جنسی واکسن HPV دریافت کنند و رابطه جنسی ایمن داشته باشند.

ممکن است که زگیل های تناسلی طی چند ماه از بین بروند ولی از طرفی دیگر می توانند تا سالیان سال باقی مانده و برای از بین بردن آنها باید از روش های تهاجمی کمک بگیرید.

میزان شیوع این بیماری در مردان و زنان تقریبا به یک اندازه است و حتی کودکان هم ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. اگر در کودکان به خصوص اطفال زیر دو سال این عفونت را مشاهده کردید، دو عامل زیر را در نظر بگیرید:

• تماس دست آلوده با پوست
• تجاوز و سواستفاده ی جنسی از کودک

با توجه به الگوها و تغییر عادات جنسی افراد در جوامع امروزی، مطالعات نشان می دهد که سن ابتلا به زگیل تناسلی بسیار کاهش یافته است. امروزه بیشترین طیف سنی که به این بیماری مبتلا می شوند در فاصله های ۱۲ تا ۳۵ سال قرار دارند.

زگیل تناسلی چیست؟

زگیل تناسلی که در انگلیسی Genital warts و در فارسی زگیل های مقاربتی هم شناخته می شوند؛ زائده های ریزی در درون و خارج از دستگاه تناسلی هستند که به دلیل ویروس اچ پی وی HPV یا پاپیلوما انسانی پدید می آیند. البته فقط دو نوع اچ پی وی ۶ و ۱۱ هستند که باعث ایجاد زائده ها می شوند.

این بیماری در دسته عفونت های آمیزشی یا STD قرار می گیرد.

زگیل های دستگاه تناسلی چقدر رایج هستند؟

زگیل تناسلی و ویروس اچ پی وی شایع ترین بیماری مقاربتی در سراسر جهان است. بیشترین میزان عفونت HPV در گروه سنی ۱۸ تا ۲۸ سال رخ می دهد.

اکثر افراد مبتلا به اچ پی وی HPV هیچ علامتی ندارند و عفونت ها معمولاً خود به خود برطرف می شوند. بیش از ۲۰۰ نوع ویروس پاپیلومای انسانی وجود دارد و حدود ۴۰ نوع این ویروس می توانند ناحیه تناسلی شما مانند: فرج، واژن، دهانه رحم، راست روده، مقعد، آلت تناسلی، بیضه ها و همچنین دهان و گلو را آلوده کنند.

چگونه اچ پی وی تناسلی میگیریم؟

ویروس اچ پی وی تناسلی از طریق تماس پوست با پوست ناحیه تناسلی افراد با یکدیگر (فرد سالم با فرد آلوده) منتقل می شود. به این معنی که نیازی به داشتن رابطه جنسی و دخول( واژینال، مقعدی یا دهانی) نیست و می تواند فقط از طریق تماس منتقل شود.

البته این نکته هم وجود دارد که اکثر افرادی که اچ پی وی می گیرند، دچار زگیل نمی شوند و در حقیقت ناقل ویروس می باشند.

همچنین لازم است بدانید که از طریق کارهای زیر hpv نمی گیرید:

• بغل کردن
• بوسیدن
• حوله های مشترک
• سرویس های بهداشتی
• استخرهای شنا
• به اشتراک گذاشتن کارد و چنگال، لیوان و غیره..

شقاق مقعد بیماری شایع است و تخمین زده می شود که از بین هر 10 نفر، یک نفر در دوره ای از زندگی خود به این عارضه دچار می شود.

اگر کمتر از شش هفته شقاق مقعد داشته باشید، به آن شقاق حاد می گویند ولی اگر بیش از شش هفته طول بکشد، به عنوان شقاق مزمن مقعد شناخته می شود.

هر کسی ممکن است دچار این زخم شود از جمله کودکان، اما بیشتر در افراد 15 تا 40 ساله شایع است. اگر چه برخی از عوارض مانند یبوست، رابطه مقعدی، بیماری های روده ای و… می توانند احتمال ابتلا به شقاق را افزایش دهند اما با پیشگیری از این موارد می توان این احتمال را کاهش داد.

بیماری شقاق مقعدی چیست؟

اگر برای اولین بار این اسم را بشنوید، ممکن است از خود بپرسید که شقاق مقعدی چیست؟ شقاق مقعد یک پارگی یا زخم کوچک به شکل باز در پوست داخل یا اطراف مقعد است. این زخم باعث درد شدید و گاهی خونریزی هنگام دفع مدفوع می شود. شقاق مقعد غالباً با اقدامات ساده از بین می رود و قابل پیشگیری است. این بیماری در انگلیسی Anal Fissure نامیده می شود.

علت شقاق و خشکی مقعدی

برای اکثر افرادی که دچار شقاق مقعدی می شوند، نمیتوان یک دلیل قطعی در نظر گرفت. اغلب تصور می کنند که این امر ناشی از حرکت سخت یا دردناک روده و کانال مقعد است. همچنین این عارضه می تواند باعث اسپاسم و سفت شدن ماهیچه های اطراف مقعد (ماهیچه های اسفنکتر داخلی) شود و پارگی زخم را افزایش دهد.

از طرفی دیگر گاهی اوقات هم علت اصلی شقاق مقعدی مشخص است. در این صورت زخم به عنوان شقاق مقعد ثانویه شناخته می شود. علل شقاق مقعد ثانویه شامل موارد زیر هستند:

• یبوست: عبور مدفوع سفت و سخت از دریچه می تواند باعث ایجاد پارگی در مقعد شود.
• دوره بارداری یا زایمان طبیعی: در زنان این دوران به دلیل فشار وارد شده به پرینه (ناحیه بین واژن و مقعد) مستعد ابتلا به شقاق مقعدی یا واژن هستند. همچنین حین زایمان طبیعی به دلیل فشار آوردن زیاد ممکن است این زخم در محل های نام برده ایجاد شود.
• داشتن بیماری های التهابی روده مانند کرون.
• ابتلا به عفونت های مقاربتی یا پوستی.
• داشتن بیماری پوستی مانند پسوریازیس تناسلی.
• مصرف داروهایی مانند مسکن هایی که حاوی مواد افیونی هستند.
• ضربه به مقعد: به عنوان مثال، از طریق رابطه مقعدی یا جراحی.
• ابتلا به سرطان روده و انجام شیمی درمانی.

علائم شقاق در زنان، مردان و کودکان

این بیماری به طور معمول در زنان، مردان و کودکان علائم یا نشانه های یکسانی دارد که عبارتند از:

• درد شدید، سوزش در داخل یا اطراف مقعد هنگام دفع. برخی از افراد این احساس را مانند “عبور شیشه شکسته از مقعد” توصیف می کنند. ممکن است چند ساعت بعد از آن همچنان احساس درد شدید و سوزاننده داشته باشید.
• خونریزی هنگام دفع یکی دیگر از علائم این بیماری می باشد. البته همه افراد با شکاف مقعدی دچار خونریزی نمی شوند مگر اینکه بیماری به حالت مزمن در آمده باشد. در این صورت این خون می تواند روی دستمال کاغذی، لباس زیر و کاسه توالت مشاهده شود.
• اسپاسم (سفت شدن ناگهانی) در ماهیچه های اطراف مقعد در هنگام مدفوع.
• احساس باز شدن شکافی در اطراف دریچه زمان اجابت مزاج.

این علائم ممکن است همیشه به دلیل شکاف هم نباشد. سایر بیماریها مانند بواسیر (هموروئید) می توانند علائم مشابهی را ایجاد کنند.

تشخیص بیماری

پزشک عمومی معمولاً با پرسیدن علائم از مراجعه کننده و معاینه فیزیکی می تواند شقاق مقعدی را تشخیص دهد. همچنین او درباره مدت زمانی که این علائم را دارید سوال می پرسد. سوالات دیگر پزشک در مورد سلامت عمومی شما و سابقه پزشکی هستند.

برای معاینه دکتر از شما می خواهد به پهلو دراز بکشید و زانوها را به سمت قفسه سینه خم کنید. سپس باسن شما را به آرامی جدا می کنند تا ناحیه را بررسی کرده و ببینند شکاف وجود دارد یا خیر.

در صورت عدم اطمینان در مورد علت بیماری ممکن است از شما بخواهد تا به یک متخصص آنورکتال هم مراجعه کنید.

پیشگیری از شقاق

با پیشگیری از یبوست می توانید خطر ایجاد شقاق مقعدی را کاهش دهید. اگر قبلا هم سابقه ابتلا به این بیماری را داشتید و به خودی درمان یافته اهمیت بسیاری دارد زیرا ممکن است که زخم سطحی مجدد بهبود یابد. شما می توانید با اطمینان از داشتن یک رژیم غذایی متعادل و سالم که حاوی مقدار زیادی فیبر است، از یبوست جلوگیری کنید. همچنین مهم است که مطمئن شوید مایعات کافی به اندازه کافی می نوشید و به طور منظم ورزش می کنید.

اگر بیماری دیگری دارید که خطر ابتلا به شقاق مقعد را افزایش می دهد، با پزشک خود صحبت کنید. آنها بهترین راه را برای مدیریت وضعیت و کاهش خطر ابتلا به شقاق مقعدی در نظر می گیرند.

ادامه مطلب شقاق مقعدی https://b2n.ir/z52050